Wobec nie umarłej i stale wracającej opinii że słuchacze Radia Maryja i tym samym telewizji Trwam to ludzie biedni, tacy, którzy nie załapali się na przemiany etc. (nie ukradli tego pierwszego miliona) mamy oto rzecz pocieszającą.
Rzecz która zaprzecza tej małostkowej opinii.
Nie tak dawno telewizja Trwam zalecała swoim widzom samochód marki Ferrari. Bardzo mi się to podoba. Od przedszkola gustowałem tylko w samochodach nieseryjnych i odkąd osiągnąłem dorosłość nigdy nie byłem zainteresowany zakupem nowego samochodu za 30, 50 czy 80 tysięcy złotych uważając że aut cezar, aut nihil. Jak więc widać telewizja Trwam bardzo mnie pogłaskała uważając że ja jako widz powinienem jeździć samochodem Ferrari. Wcześniej w telewizji Trwam było Maserati, też dobre autko, ale co Ferrari to Ferrari. Idziemy więc do góry i moje akcje jako widza telewizji Trwam też idą do góry. Co może być po Ferrari? Aż boję się pomyśleć.. bo jedno auto przychodzi mi do głowy.. Znam wprawdzie jeszcze z bardziej luksusowych na przykład Bugatti, ale do głowy przychodzi mi przede wszystkim to jedno...
Rację ma więc ojciec Tadeusz Rydzyk denerwując się że słuchacze mało i w małej ilości płacą na Radio Maryja i „dzieła z nim związane”. Ktoś kto jeździ Ferrari nie ma problemu z kopsnięciem na Radio tych dwóch kafli miesięcznie na przykład.
A butelka szampana dlaczego? Ano z powodu niedawnego przyznania koncesji i jeszcze świeższego potwierdzenia przyznania tej koncesji.
Na wielkie świętowanie, jak słusznie mówi ojciec dyrektor jeszcze za wcześnie, zatem na skromną bibkę z wyrafinowanym trunkiem szczególnie cenionego rocznika, kawiorem z bieługi i paroma dietetycznymi przystawkami jeszcze nie czas, ale jakiś niewyuzdany, choć zacny szampan z bieżącej produkcji się nada. Od telewizji Trwam w prezencie.
Dla każdego widza telewizji Trwam butelka szampana, do małego świętowania, i Ferrari w każdym garażu. Szampan zaś nada się najlepiej z piwnicy Rotschyldów. Dobrze jest go popijać patrząc na serwowaną przez telewizję Trwam pięcioramienną gwiazdę oraz świeży teledysk „Potwory wychodzą z nory”.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Uprzejmie informuję że jest do nabycia opowieść fabularna o Powstaniu Warszawskim pod tytułem "Damy radę panie pułkowniku"!
http://ksiegarnia.publikatornia.pl/ksiazka/krzysztof-michalowski/damy-rade-panie-pulkowniku-/773.html
Jest to jedyny scenariusz filmu fabularnego o Powstaniu Warszawskim pisany po roku 1989 jaki jest dostępny dla czytelników.
Co ciekawe nie ma też opowiadań i powieści pisanych w ostatnich latach ( a nawet i również od lat 90- tych). Są komiksy, gry komputerowe nawet, płyty muzyczne, ale nie ma fabuły do czytania. Wydaje się to dość niezwykłe, ale tak jest.
Dlatego z powodu tego deficytu jest to lektura dla każdego, także dla Ciebie Czytelniku tego felietonu.
Niezależnie od tego jaki masz stosunek do Powstania i czy nie jesteś tematem trochę zmęczony. Zmęczenie bierze się (oprócz pewnej propagandy) także z powodu stykania się z suchymi faktami, a choć są jeszcze autentyczne relacje i to żyjących jeszcze osób nie wyczerpują one potrzeby odbiorcy.
Każdy pójdzie z ciekawości choćby na film o Powstaniu Warszawskim. We wrześniu wchodzi na ekrany film „Sierpniowe niebo”. Porównanie filmu zrealizowanego i scenariusza filmu nierealizowanego daje wiedzę i pogląd na to jak się mają filmy do projektów które nie znalazły się na ekranach. Odnieść to można także ogólnie do filmu polskiego.
Gdyby ktoś upierał się zaś że wolałby przeczytać powieść to rzeknę że scenariusz filmowy w porównaniu do powieści (jak i czytana sztuka teatralna w porównaniu do wystawionej na scenie) ma w stosunku do powieści i wady, owszem, ale i zalety. Zaletami są m. in. : brak nużących nieraz i niezbyt udanych opisów oraz nieduża ilość czasu poświęconego na czytanie.
Gdy ktoś powie że tematyka ściśle dotycząca tylko Powstania Warszawskiego niezbyt go interesuje to trzeba zaznaczyć że nie wyczerpuje tej opowieści. Akcja w Warszawie toczy się mniej więcej przez trzecią tylko jej część, choć ogólnie ogniskuje się wokół Powstania a po nim pokazuje losy jednego z Powstańców.
Można więc ją nazwać opowieścią o II wojnie. Inne jest też ujęcie od zwykle prezentowanych. Główny bohater wezwany powszechnym rozkazem Bora Komorowskiego, wraz ze swoim oddziałem wyrusza na pomoc Warszawie. To cała epopopea gdzie odziały wzywane jawnym rozkazem Bora były wyłapywane, rozbrajane, likwidowane.
Opowieść inspirowana jest autentycznymi losami oficera, postaci nieznanej, aczkolwiek jak przystało stworzona jest nowa postać, niemniej niektóre fragmenty, szczególnie losy powojenne przedstawiają autentyczne karty z życiorysu pierwowzoru.
Można jeszcze zwrócić uwagę na nieco mistyczny aspekt obecnej propozycji. Informacja i pierwsze zaproszenie do lektury umieszczone tu na Salonie 24 wpisało się (1 sierpnia)
co do minuty, o godzinie siedemnastej. O ile sam dzień nie jest trudny do osiągnięcia, o tyle odnotowanie przez portal samego wpisu o godzinie siedemnastej zero zero, o godzinie W można traktować jako omen, tym bardziej że tego dnia na tym portalu żaden wpis nie ukazał się dokładnie o godzinie W.
http://ksiegarnia.publikatornia.pl/ksiazka/krzysztof-michalowski/damy-rade-panie-pulk
///////////////////////////////////////////////////
Zapraszam także na mój blog Cymes Mordor na świeży wpis „Herbert George Wells o ortodoksyjnych Żydach”.
http://cyprianpolak.blogspot.com/2013/08/herbert-george-wells-o-ortodoksyjnych.html
Ukazuje się on tylko na moim, niezależnym blogu. Zapraszam do zaglądania mogą się bowiem pojawiać wpisy (jak ten), które nie będą powielane na blogeriach.
